Als ik vroeger had geweten dat U ook online was, had ik niet zo lang gewacht met schrijven...
Nu ruim 33 jaar geleden - in april 1978 - werd onze eerste dochter geboren. Ze was zwaar gehandicapt, maar meer dan welkom: toen had ik U willen vragen of U haar bewust naar ons gestuurd had, maar het leven met haar was zo intens dat ik het maar voor waar aannam, zonder bevestiging van Uw kant.
Maar toen ze bijna 11 jaar later plots stierf, wou ik wel dringend weten waarom? We waren een gelukkig gezin en bleven verweesd achter. Toen ik de ons toen begeleidende priester zei dat ik kwaad was op de God die mij mijn dochter afnam ‘om haar weer bij zich te hebben', wees die me op de God die verdriet had om de dood van ons kind en mee met ons huilde.
Ook dit nam ik voor waar aan, weer zonder bevestiging van Uw kant. Maar nu U online is, vertel me eindelijk of ik die twee keer gelijk had met wat ik voor waarheid aannam en vooral: hoe is het daarboven met ons
Liesje? U mag me gerust mailen, ik houd Uw antwoord voor mezelf als U dat wil. Zorg verder voor onze (pleeg)kinderen en kleinkinderen en laat mijn man en mij gezond heel oud worden als het kan.
Met vriendelijke groeten!
Mol
Mensen gaan op heel wat verschillende manieren om met een sterfgeval of ander lijden. Hierboven kan je zien dat mensen hun gevoelens naar God uitdrukken door een brief te schrijven. Zelf herken ik me hier ook in. Gevoelens, vragen , .... ik kan ze beter uitdrukken op papier dan ze uit te spreken. Want tegen wie spreek je ? Als je een vraag hebt aan God , waar moet ik tegen spreken? Op papier gaat dit veel makkelijker.
Toen mijn opa gestorven was heb ik ook nog een brief naar hem geschreven.
Maar dan is de vraag ? Wat doe ik met deze brief? Hoe komt hij bij de 'juiste persoon ' terecht? Ik heb de brief gebrand en gehoopt dat de rook de letters zouden brengen naar mijn opa.
Maar een antwoord.. daar wacht ik nog op en ik zal nog lang kunnen wachten. Maar het heeft opgelucht, de woorden die ik nog kwijt wou staan ergens opgeschreven en ik ben er deels van verlost.
Ik weet niet wat ik moet geloven van leven na de dood. Ik hoop dat de dood niet het einde is en dat er hierna nog iets is. Ik probeer ook te denken dat de mensen die gestorven zijn er nog ergens zijn en dat ze mij nog kunnen zien, dit geeft mij steun en moed om verder te leven op een goede manier, om ook de gestorven personen nog 'trots ' te kunnen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten