In de aanleiding stond dat we eens naar het liedje van Stef Bos moesten beluisteren.
Je kan het beluisteren door op onderstaande link te klikken:
http://www.youtube.com/watch?v=oWkTjDD6kTs
In het liedje hoor je vooral veel twijfel. Er is geen zekerheid of eenduidigheid over' wat het ook is'.
Maar toch geeft Stef Bos een betekenis aan haar, is zij de zin van zijn bestaan.
Ik denk dat dit slaat op de verschillende zingevingen die er zijn in samenleving.Iedereen is op zoek naar wat de zin is van dingen( zoals het leven, lijden,...). En vaak vindt iedereen een ander antwoord op deze vraag.
In het liedje komt het zinnetje ' ZE noemen het...'
Dit vind ik ergens wel mooi, want vaak gaan wij mee in wat anderen denken maar hebben we er toch ons twijfels of andere mening over. Ik vind dat zingeving iets persoonlijks is,waar we goed moeten over nadenken.
dinsdag 30 oktober 2012
dinsdag 23 oktober 2012
Verbondenheid met zichzelf
 |
| Yoga is een hype in deze tijd. Via allerlei oefeningen probeert de mens tot zichzelf te komen. |
woensdag 10 oktober 2012
ZINLOOS GEWELD
http://www.puurs.be/activiteitendetail.aspx?id=5619
videofragment : zinloos geweld: geweld tegen buschauffeurs
wanneer je op de link klikt kunt u een videofragment zien over een getuige van zinloos geweld.Jammer genoeg vind ik het ook nodig om een stukje over 'zinloos geweld' in mijn blog te plaatsen. Geweld op straat, op de bus, in de klas,... we lezen het bijna dagelijks. Ik vind ook dat het onze maatschappij typeert. Mensen kunnen steeds minder van elkaar verdragen. Natuurlijk mag ik het niet veralgemen, maar ik vind wel dat het opvalt dat het geweld in Vlaanderen de laatste jaren is gestegen. Er zijn al heel wat voorbeelden van zinloos geweld zoals de MP3- moord op Joe van Holsbeek, ' aanslagen' uit racisme,...
Ik denk dat mensen door de grote diversiteit zich niet meer met elkaar verbonden voelt. Dit is ook wat Anouk Depuydt zegt in de cursus. Er is zoveel zinloos geweld omdat de dader zich niet verbonden voelt met zijn slachtoffer.
Hopelijk wordt dit in de toekomst snel beter.
http://www.youtube.com/watch?v=WpYeekQkAdc
Dit liedje is een van de bekendste van de groep ' The black eyed peas'. Het is een anti-oorlogsliedje , met een hele mooie en betekenisvolle tekst.
Het belangrijkste idee van dit liedje is dat ze de wereld wilden duidelijk maken dat discriminatie, haat, terrorisme,... nog steeds actueel is in onze samenleving. Ze zeggen ook dat de media en de overheid de samenleving erg beÏnvloed, dit ook op een negatieve manier.
Het is een liedje die mij doet nadenken over verschillende zaken; zoals oorlog, haat, terrorisme, hebzucht en intolerantie.
Hieronder vindt u de tekst van dit liedje
Where is the love – black eyed peas
People livin' like they ain't got no mamas
I think the whole world addicted to the drama
Only attracted to things that'll bring you trauma
Overseas, yeah, we try to stop terrorism
But we still got terrorists here livin'
In the USA, the big CIA
The Bloods and The Crips and the KKK
But if you only have love for your own race
Then you only leave space to discriminate
And to discriminate only generates hate
And when you hate then you're bound to get irate, yeah
Badness is what you demonstrate
And that's exactly how a anger works and operates
Man you gotta have love just to set it straight
Take control of your mind and meditate
Let your soul gravitate to the love, y'all, y'all
People killin', people dyin'
Children hurt and you hear them cryin'
Can you practice what you preach
And would you turn the other cheek
Father, Father, Father help us
Send us some guidance from above
'Cause people got me, got me questionin'
Where is the love (Love)
Where is the love (The love)
Where is the love (The love)
Where is the love
The love, the love
It just ain't the same, always unchanged
New days are strange, is the world insane
If love and peace is so strong
Why are there pieces of love that don't belong
Nations droppin' bombs
Chemical gasses fillin' lungs of little ones
With the ongoin' sufferin' as the youth die young
So ask yourself is the lovin' really gone
So I could ask myself really what is goin' wrong
In this world that we livin' in people keep on givin' in
Makin' wrong decisions, only visions of them dividends
Not respectin' each other, deny thy brother
A war is goin' on but the reason's undercover
The truth is kept secret, it's swept under the rug
If you never know truth then you never know love
Where's the love, y'all, come on (I don't know)
Where's the truth, y'all, come on (I don't know)
Where's the love, y'all
People killin', people dyin'
Children hurt and you hear them cryin'
Can you practice what you preach
And would you turn the other cheek
Father, Father, Father help us
Send us some guidance from above
'Cause people got me, got me questionin'
Where is the love (Love)
Where is the love (The love)
Where is the love (The love)
Where is the love
The love, the love
I feel the weight of the world on my shoulder
As I'm gettin' older, y'all, people gets colder
Most of us only care about money makin'
Selfishness got us followin' our own direction
Wrong information always shown by the media
Negative images is the main criteria
Infecting the young minds faster than bacteria
Kids act like what they see in the cinema
Yo', whatever happened to the values of humanity
Whatever happened to the fairness in equality
Instead in spreading love we spreading animosity
Lack of understanding, leading lives away from unity
That's the reason why sometimes I'm feelin' under
That's the reason why sometimes I'm feelin' down
There's no wonder why sometimes I'm feelin' under
Gotta keep my faith alive to lovers bound
People killin', people dyin'
Children hurt and you hear them cryin'
Can you practice what you preach
And would you turn the other cheek
Father, Father, Father help us
Send us some guidance from above
'Cause people got me, got me questionin'
Where is the love (Love)
Where is the love (The love)
Where is the love (The love)
Where is the love (The love)
Sing with me, y'all
(one world one world)
We only got (one world one world)
That's all we got (one world one world)
And somethings wrong with it (yeah)
And somethings wrong with it (yeah)
And somethings wrong with the w-w-world yeah
We only got (one world one world)
That's all we got (one world one world)
wreed weetje
Soms kijk je in een tijdschrift en zie je plots het leuke rubriekje staan ' wist je datjes..'
Aansluitend bij idee 2 van Paul Verhaeghe heb ik een wreed weetje ontdekt tijdens mijn zoektocht naar informatie.
Wistje dat :
in Vlaanderen alleen al berooft om de zeven uur iemand zich van het leven. Om de 35 minuten onderneemt iemand een poging daartoe.
bronvermelding:
Aansluitend bij idee 2 van Paul Verhaeghe heb ik een wreed weetje ontdekt tijdens mijn zoektocht naar informatie.
Wistje dat :
in Vlaanderen alleen al berooft om de zeven uur iemand zich van het leven. Om de 35 minuten onderneemt iemand een poging daartoe.
bronvermelding:
Ik heb al erg veel rondgekeken op het internet en in de kranten om informatie te verzamelen over onze samenleven.
Het is me erg opgevallen dat zelfmoord meer en meer voorkomt in Vlaanderen en dat je dit dus ook iets typisch kan noemen aan onze maatschappij.
Het is me erg opgevallen dat zelfmoord meer en meer voorkomt in Vlaanderen en dat je dit dus ook iets typisch kan noemen aan onze maatschappij.
Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willen leven?
Nadat ook Paul Verhaeghe in zijn uiteenzetting het had over het stijgend aantal zelfmoorden ben ik op zoek gegaan naar nog wat aansluitende artikels. Hieronder kunt u een artikel lezen die de mening bevat van Wim Verbaal. In het artikel heb ik enkele dingen gemarkeerd, omdat ik vind dat ze goed aansluiten bij de mening van Paul Verhaeghe.
Ik vind dat dit artikel goed de gevoelens weergeeft van de 'wanhopige' volwassene. Zij zijn er zich ook van bewust dat zelfmoord bij jongeren alledaagse realiteit is geworden. Zoals je kan lezen kent bijna iedereen wel iemand die een dierbare is verloren omdat hij/zij het niet meer zag zitten. Zo'n situaties zet vele mensen aan tot denken en 1 van gedachten is...
Ik vind dat dit artikel goed de gevoelens weergeeft van de 'wanhopige' volwassene. Zij zijn er zich ook van bewust dat zelfmoord bij jongeren alledaagse realiteit is geworden. Zoals je kan lezen kent bijna iedereen wel iemand die een dierbare is verloren omdat hij/zij het niet meer zag zitten. Zo'n situaties zet vele mensen aan tot denken en 1 van gedachten is...
"Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willen leven? "
- maandag 12 september 2011
- Auteur: WIM VERBAAL
Elke jongere die uit het leven stapt, zegt WIM VERBAAL, is een aanklacht tegen ons, volwassenen, die hun een wereld nalaten waarin zij voor zichzelf geen toekomst zien.
'Geachte professor, Ik kan niet op onze afspraak aanwezig zijn, want vandaag kreeg ik te horen dat een goede vriend van mij uit het leven is gestapt. Ik moet die dag naar zijn begrafenis.'
Wat zou u, beste lezer, doen, als u net als ik in amper twee jaar tweemaal zo'n bericht te lezen kreeg? Of wanneer u weet dat studenten van me in diezelfde periode twee vrienden op deze manier verloren? Een van hen heb ik gekend. Hij was ook een student van mij.
Ik weet dat ik niet alleen sta tegenover deze pijnlijke werkelijkheid. Uit de cijfers, waar men al te snel een verklaring voor vindt, blijkt ook het aantal jongeren dat in België vrijwillig uit het leven stapt afgelopen jaar weer schrikbarend is gestegen. Vlaanderen gaat er graag prat op hoog te scoren in allerlei internationale rankings. Wel, in Europa staan wij nu voor een keer bovenaan. Maar het voelt wel koud aan op deze top.
'Wat bezielt die jongeren?' hoor ik al zeggen. 'Ze hebben het zo goed.' Daar denken die vele jongeren blijkbaar anders over. Scheelt er dan iets met de jeugd? Uit eigen ervaring durf ik dit te bestrijden. Mijn studenten nu zijn met al hun tekorten boeiender persoonlijkheden dan die van pakweg tien jaar geleden. Ze zijn leergierig, geïnteresseerd en gedreven. Het is hier geen verhaal van mislukkelingen. Mijn student had zijn studie succesvol beëindigd, was graag gezien, sociaal, actief in de jeugdbeweging én muzikant. Hij had alles wat je nodig hebt om iets uit je leven te maken. Toch stapte hij voor die trein.
Waarom? Die vraag is te lezen in de pijn en het verdriet van duizenden ouders, in de wanhopige angst van vele duizenden vrienden en vriendinnen, hun leeftijdgenoten, en ook in de machteloosheid van leerkrachten en docenten. Waarom? 'Ze hebben het zo goed.' Toch in de ogen van beleidsmensen, politici, onderwijsverantwoordelijken en mediafiguren, die voortdurend beslissingen nemen en een wereld vorm geven, waarin zovele jongeren niet meer willen leven. Zij nemen de laatste vrijheid die hun rest, de gruwelijke vrijheid om niet volwassen te worden.
Elke jongere die uit het leven stapt, is een aanklacht tegen ons, volwassenen, die hun een wereld nalaten waarin zij voor zichzelf geen toekomst zien. Die ze alles hebben afgenomen waardoor zij nog zin kunnen hebben in het leven. Of erger nog: die ze alles hebben afgenomen, waardoor zij nog zin hadden kunnen geven aan het leven. Alles wat hun de moed gaf om het op te nemen tegen een werkelijkheid die niet beantwoordt aan hun verwachtingen.
Daar geldt geen enkel excuus meer. Wij zouden als volwassenen een voorbeeld moeten zijn, laten zien hoe het kan, hoe je volwassen kunt zijn. Maar wat laten wij ze zien? Het kan niet mooi zijn. Duizenden jongeren weigeren om volwassen te worden, om te worden zoals wij.
Ieder van ons is verantwoordelijk voor de wanhoop van al die ouders die elke dag een lege stoel moeten zien, van alle jongeren die een vriend, een vriendin missen, van alle leraars die zich blijven afvragen wat zij hadden kunnen doen. Ieder van ons blijft verantwoordelijk voor elke jongere die weigert volwassen te worden. Daar zijn medicaties of therapieën niet meer genoeg.
Daar wordt het tijd dat wij als volwassenen onszelf in vraag stellen en dat wij ons afvragen waar wij mee bezig zijn. Wat doen wij met onze wereld? Hoeveel jongeren moeten wij nog verliezen, voordat we als Vlamingen echt wakker zullen liggen? Voordat we hun duidelijk hebben gemaakt dat zij het beter kunnen doen dan wij? Dat zij het beter zullen doen, zolang ze maar het vertrouwen houden om in zichzelf en bij elkaar het houvast te vinden dat nodig is om aan de toekomst, hun toekomst, vorm te geven.http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6
Wat zou u, beste lezer, doen, als u net als ik in amper twee jaar tweemaal zo'n bericht te lezen kreeg? Of wanneer u weet dat studenten van me in diezelfde periode twee vrienden op deze manier verloren? Een van hen heb ik gekend. Hij was ook een student van mij.
Ik weet dat ik niet alleen sta tegenover deze pijnlijke werkelijkheid. Uit de cijfers, waar men al te snel een verklaring voor vindt, blijkt ook het aantal jongeren dat in België vrijwillig uit het leven stapt afgelopen jaar weer schrikbarend is gestegen. Vlaanderen gaat er graag prat op hoog te scoren in allerlei internationale rankings. Wel, in Europa staan wij nu voor een keer bovenaan. Maar het voelt wel koud aan op deze top.
'Wat bezielt die jongeren?' hoor ik al zeggen. 'Ze hebben het zo goed.' Daar denken die vele jongeren blijkbaar anders over. Scheelt er dan iets met de jeugd? Uit eigen ervaring durf ik dit te bestrijden. Mijn studenten nu zijn met al hun tekorten boeiender persoonlijkheden dan die van pakweg tien jaar geleden. Ze zijn leergierig, geïnteresseerd en gedreven. Het is hier geen verhaal van mislukkelingen. Mijn student had zijn studie succesvol beëindigd, was graag gezien, sociaal, actief in de jeugdbeweging én muzikant. Hij had alles wat je nodig hebt om iets uit je leven te maken. Toch stapte hij voor die trein.
Waarom? Die vraag is te lezen in de pijn en het verdriet van duizenden ouders, in de wanhopige angst van vele duizenden vrienden en vriendinnen, hun leeftijdgenoten, en ook in de machteloosheid van leerkrachten en docenten. Waarom? 'Ze hebben het zo goed.' Toch in de ogen van beleidsmensen, politici, onderwijsverantwoordelijken en mediafiguren, die voortdurend beslissingen nemen en een wereld vorm geven, waarin zovele jongeren niet meer willen leven. Zij nemen de laatste vrijheid die hun rest, de gruwelijke vrijheid om niet volwassen te worden.
Elke jongere die uit het leven stapt, is een aanklacht tegen ons, volwassenen, die hun een wereld nalaten waarin zij voor zichzelf geen toekomst zien. Die ze alles hebben afgenomen waardoor zij nog zin kunnen hebben in het leven. Of erger nog: die ze alles hebben afgenomen, waardoor zij nog zin hadden kunnen geven aan het leven. Alles wat hun de moed gaf om het op te nemen tegen een werkelijkheid die niet beantwoordt aan hun verwachtingen.
Daar geldt geen enkel excuus meer. Wij zouden als volwassenen een voorbeeld moeten zijn, laten zien hoe het kan, hoe je volwassen kunt zijn. Maar wat laten wij ze zien? Het kan niet mooi zijn. Duizenden jongeren weigeren om volwassen te worden, om te worden zoals wij.
Ieder van ons is verantwoordelijk voor de wanhoop van al die ouders die elke dag een lege stoel moeten zien, van alle jongeren die een vriend, een vriendin missen, van alle leraars die zich blijven afvragen wat zij hadden kunnen doen. Ieder van ons blijft verantwoordelijk voor elke jongere die weigert volwassen te worden. Daar zijn medicaties of therapieën niet meer genoeg.
Daar wordt het tijd dat wij als volwassenen onszelf in vraag stellen en dat wij ons afvragen waar wij mee bezig zijn. Wat doen wij met onze wereld? Hoeveel jongeren moeten wij nog verliezen, voordat we als Vlamingen echt wakker zullen liggen? Voordat we hun duidelijk hebben gemaakt dat zij het beter kunnen doen dan wij? Dat zij het beter zullen doen, zolang ze maar het vertrouwen houden om in zichzelf en bij elkaar het houvast te vinden dat nodig is om aan de toekomst, hun toekomst, vorm te geven.http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6
Niet enkel bij jongeren is zelfmoord een veel voorkomende doodsoorzaak, ook bij volwassenen. De onderliggende reden is meer en meer gebaseerd op economisch vlak. Zoals bij ontslag: de persoon voelt zich niet meer zinvol en ziet geen andere uitweg.
Hieronder staat de link voor een filmpje over een getuigenis van een werkloze http://www.een.be/programmas/koppen/50+-en-afgeschreven
Ouders die zich gefaald voelen omdat ze hun kinderen niet kunnen laten verder studeren omdat het inschrijvingsgeld voor hogescholen en universiteiten zo duur is? Ik vind dat er dringend iets aan veranderd moet worden!
Gelukkige bestaan er ook nog organisaties die de samenleving leefbaarder willen maken zoals de BZN,dit staat voor Bond zonder Naam en is een onafhankelijke beweging die het beste in mensen wil versterken. Ze bieden hulp in problematische samenlevingssituaties en motiveren individuen en groepen om het heft terug in handen te nemen
Hieronder staat de link voor een filmpje over een getuigenis van een werkloze http://www.een.be/programmas/koppen/50+-en-afgeschreven
Ouders die zich gefaald voelen omdat ze hun kinderen niet kunnen laten verder studeren omdat het inschrijvingsgeld voor hogescholen en universiteiten zo duur is? Ik vind dat er dringend iets aan veranderd moet worden!
Gelukkige bestaan er ook nog organisaties die de samenleving leefbaarder willen maken zoals de BZN,dit staat voor Bond zonder Naam en is een onafhankelijke beweging die het beste in mensen wil versterken. Ze bieden hulp in problematische samenlevingssituaties en motiveren individuen en groepen om het heft terug in handen te nemen
Beargumenteerd idee Paul Verhaeghe 4
Dit het 4e idee dat ik gekozen heb uit de uiteenzetting om te becommentariëren.
Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt. Dit gebeurde vooreerst op de werkvloer, maar ondertussen ook ten volle binnen ons onderwijs, waardoor het zelfs de nieuwe identiteit bepaalt. Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega’s zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander.
è Ik ben het eens met deze uitspraak. Solidariteit tussen de mensen is moeilijk te vinden vandaag de dag. Mensen voelen zich met weinig mensen rondom hen verbonden. Ik vind dat je dit kan zien aan heel simpele dingen, in de bus bv. de mensen zetten nog liever de boodschappentas op de stoel naast hen dan dat ze er iemand anders erop laten zitten.
Je ziet wekelijks op het nieuws wel een geval van ‘zinloos geweld’ passeren. Kunnen we hier nog spreken over solidariteit tussen de mensen? De sociale banden tussen de mensen kunnen hierdoor ook niet meer optimaal verlopen, maar ik denk ook dat de digitalisering ook de sociale banden voor een stuk kapot maakt. Heel veel mensen zitten ’s avonds voor hun computer of tv, ze gaan niet meer op ziekenbezoek maar posten iets op Twitter. Waarom zouden de collega’s nog afspreken voor een gezamenlijk project als alles kan besproken worden via mail, skype,…
Wat je nu ook meer in de media hoort is pesten op het werk. Dit vind ik heel erg. Ik denk dat dit te maken heeft met jaloezie en macht. Mensen vinden het leuk om macht te hebben en gebruiken deze tegen de mensen die ‘onder’ hen staan.
Je ziet wekelijks op het nieuws wel een geval van ‘zinloos geweld’ passeren. Kunnen we hier nog spreken over solidariteit tussen de mensen? De sociale banden tussen de mensen kunnen hierdoor ook niet meer optimaal verlopen, maar ik denk ook dat de digitalisering ook de sociale banden voor een stuk kapot maakt. Heel veel mensen zitten ’s avonds voor hun computer of tv, ze gaan niet meer op ziekenbezoek maar posten iets op Twitter. Waarom zouden de collega’s nog afspreken voor een gezamenlijk project als alles kan besproken worden via mail, skype,…
Wat je nu ook meer in de media hoort is pesten op het werk. Dit vind ik heel erg. Ik denk dat dit te maken heeft met jaloezie en macht. Mensen vinden het leuk om macht te hebben en gebruiken deze tegen de mensen die ‘onder’ hen staan.
Hieronder vindt u een artikel over pesten op het werk.
Frustratie doet pesten op het werk
Pesten op het werk - ook mobbing geheten - gebeurt uit frustratie. Het zijn vaak leidinggevenden die ondergeschikten kwellen. ,,Ze misbruiken hun macht, niet zelden uit onmacht'', zegt pas afgestudeerde criminologe Julie Rademakers. Haar thesis legt voor het eerst de motieven en reacties van pestkoppen op het werk bloot.
Eén op de tien werknemers wordt gepest op het werk. Dat blijkt uit recente studies van de overheid. Julie Rademakers van de universiteit Leuven vroeg zich voor haar thesis af wat de motieven van de pestkoppen zijn en in welk soort bedrijven mobbing het meeste kans krijgt. Een nog onbewandelde wetenschappelijke weg want tot nu toe werd alleen naar het slachtoffer gekeken.
Haar voornaamste conclusie: mobbing gebeurt voornamelijk uit frustratie, thuis of op de werkvloer. Doorgaans is er één dader met meerdere slachtoffers of zijn er meerdere daders en één slachtoffer.
Schelden, roddelen en zwartmaken
,,Het pesten van een ondergeschikte door een leidinggevende komt het vaakst voor'', zegt Rademakers. ,,Misbruik van macht gebeurt niet zelden uit onmacht. Een chef kan een situatie of persoon niet de baas en reageert zich dan maar af door iemand te viseren.'' Mobbing onder collega's volgt op de tweede plaats. Een ondergeschikte die een leidinggevende pest, is hoogst uitzonderlijk.
Schelden, roddelen en zwartmaken zijn de meest voorkomende vormen van pesterijen waar vertrouwenspersonen mee geconfronteerd worden. Ook simpelweg negeren, gebeurt vaak of het slachtoffer opdrachten geven die onder of boven zijn niveau liggen.
Geconfronteerd met hun daden, proberen zowat alle aangeklaagden de schuld bij het slachtoffer te leggen. Hij is onmogelijk. Hij vraagt erom. Ze minimaliseren hun daden. Het was maar een grapje. Ik begrijp niet dat iemand zo snel geraakt is. Of rechtvaardigen hun gedrag door te argumenteren dat ze het slachtoffer juist wilden helpen of in opdracht van een hoger geplaatste handelden.
Een te strakke of juist te weinig hiërarchie verhoogt het risico op mobbing. Ook ondernemingen met een heel losse cultuur waar op een verkeerde manier, of te weinig, gecommuniceerd wordt, vormen een gevaar. Hoe groter het bedrijf, hoe groter de kans op mobbing.
Heeft het slachtoffer eindelijk de moed gevonden om naar een vertrouwenspersoon toe te stappen, dan houdt het pesten in zeven op de tien gevallen na één of meerdere informele gesprekken op. ,,Dat hoge cijfer moet wel enigszins genuanceerd worden'', waarschuwt Rademakers: ,,Vaak verandert de arbeidssituatie na een klacht. Het slachtoffer wordt naar een andere dienst overgeplaatst, vindt ander werk of wordt ziek.'' Soms houdt het mobben enige of lange tijd op om daarna - vaak nog subtieler - te herbeginnen.
Hoewel de meeste bedrijven zeggen weinig klachten te krijgen over pesten op het werk, heeft Rademakers de indruk dat mobbing nog altijd een fel onderschat probleem is. ,,Sinds de antipestwet van 2002 is het onderwerp weliswaar meer bespreekbaar geworden, de drempel om een klacht neer te leggen blijft zeer hoog. Pesten gebeurt vaak heel subtiel waardoor het voor het slachtoffer zeer moeilijk is harde bewijzen op tafel te leggen.''
Beargumenteerd idee Paul Verhaeghe 3
Dit is het 3e idee van de uiteenzetting die ik beargumenteer. Ik wil mijn argumentatie ook verduidelijken aan de hand van een krantenartikel die je hieronder kan lezen.
“het neoliberalisme zich aandient als een weergave van de mens ‘zoals hij is’. De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander – survival of the fittest, selfish genes, weet je wel?”
è Hier ben ik gedeeltelijk mee akkoord, omdat ik vind dat dit nogal een redelijk veralgemenende uitspraak is. Niet alle mensen zijn egoïstisch en corrupt en genieten van ‘het ongeluk’ van andere mensen.
Ik ben wel akkoord dat de mensen méér aan zichzelf gaan denken dan vroeger.
Dit kan je zien aan dit artikel.
Dit kan je zien aan dit artikel.
Liefdadigheid is niet aan de Belg besteed
België is een land met een arme overheid en rijke maar niet zo vrijgevige burgers. In de World GivingIndex, een wereldwijde rangschikking inzake liefdadigheid, staat ons land amper op de 50ste plaats.Binnen Europa doen allen Spanje, Frankrijk, Griekenland en Portugal het nog slechter. De World Giving Index houdt rekening met het welvaartsniveau van een land.De rangschikking gebeurt niet alleen op basis van de giften van geld. Ook de tijd die wordt geïnvesteerd in vrijwilligerswerk en de bereidheid om een vreemdeling te helpen, worden verrekend.
Vrekkig Belgen
Amper vier op tien Belgen ouder dan 15 geeft geld aan het goede doel. Eén op vier Belgen trekt wel eens tijd uit voor vrijwilligerswerk. Dat staat in schril contrast tot bijvoorbeeld de Nederlanders, 77 procent van onze noorderburen geeft geld en vier op de tien doen aan vrijwilligerswerk. Australië, Nieuw-Zeeland en Ierland vormen de top drie van de meest gulle landen gevolgd door Canada en Zwitserland. Dat laatste land heeft nochtans zijn reputatie tegen. Oost- en Centraal-Europese landen scoren relatief slecht inzake vrijgevigheid.
Vreemdeling helpen?
Minder dan de helft van de Belgen, 45 procent, is bereid om een vreemdeling te helpen. Maar wat dat betreft, scoort ons land binnen Europa eerder gemiddeld. In de meeste landen van de Europese Unie is maar 40 tot 50 procent van de bevolking bereid tot hulp. In Groot-Brittannië, Oostenrijk en Zwitserland is die bereidheid het grootst.
Bronvermelding: http://www.vandaag.be/binnenland/47760_liefdadigheid-is-niet-aan-de-belg-besteed.html
Beargumenteerd idee Paul Verhaeghe 2
Hieronder kun je een citaat lezen uit het verslag van Paul Verhaeghe. Ik heb eronder geschreven waarom ik akkoord ben met deze uitspraak.
‘De onvermijdelijke keerzijde hiervan is een groeiende groep die zich mislukt
voelt, meestal reeds vanaf de leeftijd van tien jaar. Loser! Is het voornaamste
scheldwoord vandaag op de speelkoer van de lagere school. Sommige van die
losers komen in opstand, maar het merendeel wordt sociaal angstig, autistiform,
depressief, en nagenoeg altijd hyperconsumerend. Er gaan nu al stemmen op voor
wat men vroegdetectie heet – het woord alleen al, met als belangrijkste argument dat
ingrijpen bij kleuters economisch meer rendabel is. En vorige week (21 jan 2012)
konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar
kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een
maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost? Welke graad
van blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen: dat
men de onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan
afmeten aan het aantal drop outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm
daarvan?’
è Ik ben akkoord met de uitspraak van Paul Verhaeghe, omdat we allemaal weten dat heel veel kinderen kampen met faalangst, ze voelen zich een echte loser. En zijn al vaak bezig met zeer ernstige onderwerpen waardoor ze zich niet goed voelen. ( bv. door de economische crisis ga ik later geen huis kunnen kopen,…)
Ik vind dat de kinderen al te veel schrik worden aangejaagd door alles wat ze horen en daardoor vaak geen zin hebben om groot te worden in deze ‘ moeilijke en onvoorspelbare wereld’. Dit brengt mij bij het deel over het stijgend aantal zelfmoorden in België. Niet enkel bij kinderen en jongeren, maar ook meer volwassenen kiezen ervoor om uit het leven te stappen. Ik denk dat dit komt omdat ze zich mislukt voelen t.o.v zichzelf, maar vooral t.o.v de maatschappij. Zij zouden hun kinderen een mooie toekomst moeten kunnen geven, zij zouden de facturen moeten kunnen betalen , zij zouden moeten worden waardeert voor hun geleverde werk en niet ontslagen. De eisen van onze maatschappij liggen erg hoog.
Beargumenteerd idee Paul Verhaeghe 1
Hieronder kan je lezen wat ik vind over het idee van Paul Verhaeghe.
‘De onvermijdelijke keerzijde hiervan is een groeiende groep die zich mislukt
voelt, meestal reeds vanaf de leeftijd van tien jaar. Loser! Is het voornaamste
scheldwoord vandaag op de speelkoer van de lagere school. Sommige van die
losers komen in opstand, maar het merendeel wordt sociaal angstig, autistiform,
depressief, en nagenoeg altijd hyperconsumerend. Er gaan nu al stemmen op voor
wat men vroegdetectie heet – het woord alleen al, met als belangrijkste argument dat
ingrijpen bij kleuters economisch meer rendabel is. En vorige week (21 jan 2012)
konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar
kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een
maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost? Welke graad
van blindheid is er nodig om niet te beseffen dat de zaken omgekeerd liggen: dat
men de onleefbaarheid van een louter economisch gestuurde maatschappij kan
afmeten aan het aantal drop outs, met zelfdoding als meest definitieve vorm
daarvan?’
è Ik ben akkoord met de uitspraak van Paul Verhaeghe, omdat we allemaal weten dat heel veel kinderen kampen met faalangst, ze voelen zich een echte loser. En zijn al vaak bezig met zeer ernstige onderwerpen waardoor ze zich niet goed voelen. ( bv. door de economische crisis ga ik later geen huis kunnen kopen,…)
Ik vind dat de kinderen al te veel schrik worden aangejaagd door alles wat ze horen en daardoor vaak geen zin hebben om groot te worden in deze ‘ moeilijke en onvoorspelbare wereld’. Dit brengt mij bij het deel over het stijgend aantal zelfmoorden in België. Niet enkel bij kinderen en jongeren, maar ook meer volwassenen kiezen ervoor om uit het leven te stappen. Ik denk dat dit komt omdat ze zich mislukt voelen t.o.v zichzelf, maar vooral t.o.v de maatschappij. Zij zouden hun kinderen een mooie toekomst moeten kunnen geven, zij zouden de facturen moeten kunnen betalen , zij zouden moeten worden waardeert voor hun geleverde werk en niet ontslagen. De eisen van onze maatschappij liggen erg hoog.
procesbegeleiding mens en samenleving
Als opdracht kregen we hier dat we moesten nadenken over onze samenleving.
Mijn mening over de samenleving kan je hieronder lezen, ik heb ze geformuleerd aan de hand van de vragen in de cursus.
Mijn mening over de samenleving kan je hieronder lezen, ik heb ze geformuleerd aan de hand van de vragen in de cursus.
· Wat is volgens jou het belangrijkste kenmerk van de samenleving waarin wij leven? Waarom is dit het belangrijkste kenmerk?
Het belangrijkste kenmerk van de samenleving waarin wij nu leven is de individualisering. Iedere persoon neemt zijn beslissingen zelf en wil niet gedicteerd worden door iets of iemand anders. Men wil niet meer meelopen met de stroom, maar men wil zelf hun eigen weg gaan. Hierdoor krijgen we ook fenomenen zoals het loskomen van de kerk, de verschillende politieke partijen die elk een andere visie hebben. Als je op straat loopt zie je verschillende types: alternatief, kaalgeschoren, klassiek,… Er is een grote diversiteit tussen de mensen. Ik vind het goed dat we onze eigen beslissingen mogen maken en zelf onze waarden en normen kiezen. Maar de individualisering brengt volgens mij ook heel veel problemen met zich mee. Iedereen kiest voor zichzelf en dit leidt vaak tot egoïsme. Door de verscheidenheid aan ideeën ,waarden, normen,… gaan we ons sneller identificeren met een groep waardoor vaak haatgevoelen ontstaan voor andere groepen ( bv. Chiro- KSA, zelfstandigen- arbeiders,…)
Door individualisering wil iedereen het beste voor zichzelf en heeft minder begrip en respect voor personen in een andere situatie.
Ik vind dit het belangrijkste en meest naar voorkomende kenmerk van onze samenleving omdat we niet ver moeten zoeken om mensen te vinden die een tegengestelde visie , stijl, geloof, … hebben.
Het is duidelijk dat iedereen voor zichzelf begint. Jammer genoeg zijn er ook meer gevallen van zinloos geweld , ik denk dat dit er ook mee te maken heeft. Omdat er minder wederzijds respect is tussen personen.
Door individualisering wil iedereen het beste voor zichzelf en heeft minder begrip en respect voor personen in een andere situatie.
Ik vind dit het belangrijkste en meest naar voorkomende kenmerk van onze samenleving omdat we niet ver moeten zoeken om mensen te vinden die een tegengestelde visie , stijl, geloof, … hebben.
Het is duidelijk dat iedereen voor zichzelf begint. Jammer genoeg zijn er ook meer gevallen van zinloos geweld , ik denk dat dit er ook mee te maken heeft. Omdat er minder wederzijds respect is tussen personen.
· Wat is volgens jou het belangrijkste kenmerk van een goede samenleving? Waarom is dit kenmerk een meerwaarde voor een samenleving.
Ik denk dat wederzijds respect en verdraagzaamheid 2 aspecten zouden zijn die onze samenleving beter zouden maken. Juist omdat er in de samenleving zoveel vrijheid in keuzes is. Iedereen maakt zijn beslissingen zelf en de samenleving is daardoor gekenmerkt door grote diversiteit. Wanneer iedereen elkaar zou respecteren om wie ze zijn, en ook de keuzes en de meningen van andere mensen zou respecteren (ook al is die mening niet dezelfde als de jouwe), zouden we veel verdraagzamer met elkaar kunnen omgaan.
Ik denk dat er door verdraagzaamheid veel minder zinloos geweld , pesterijen, … zouden zijn.
Denk maar aan de vele krantenartikelen over pesten op het werk, homohaat, iemand die is neergestoken voor een sigaret,…
Denk maar aan de vele krantenartikelen over pesten op het werk, homohaat, iemand die is neergestoken voor een sigaret,…
dinsdag 2 oktober 2012
het hoe en waarom van de spoorstaking
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek
Aangezien het filmpje in de mediatheek na een tijd niet meer bekeken kan worden, geef ik hier een korte samenvatting.
03/10/2012
De sporen liggen plat, dit heeft als reden dat de bonden het niet eens zijn met de geplande hervormingen. De regering wil afslanken naar 2 eenheden i.p.v 3 eenheden.
Voor de bonden staat veel op het spel, maar ook de toplui van de huidige spoorbedrijven zijn niet meer zeker van hun baan. Ze moeten alle 3 herbenoemd worden, maar er zijn nog maar 2 plaatsen vrij.
Maar we mogen vooral de vele problemen van zo'n staking niet vergeten.
Zo'n staking voor onze economie schadelijk, maar ook onze wegen ondervinden vaak veel hinder. En natuurlijk mogen we niet vergeten dat zo'n staking vele reizigers problemen bezorgd.
Hieronder geef ik dan ook nog enkele links naar andere artikels i.v.m de staking
http://www.knack.be/nieuws/belgie/magnette-staking-zal-reizigers-en-economie-schaden/article-4000186816958.htm
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/121003_Treinstaking_fup
* ik vind dit nogmaals het bewijs dat onze maatschappij seculier is. Vele mensen durven uitkomen voor hun mening en ook tegen de mening van mensen ingaan wanneer ze het niet eens zijn. De mens wordt niet meer zo rap regeltjes en wetten opgelegd maar komt op voor zijn visie over dingen.
Dit is niet het enige voorbeeld van secularisme in onze samenleving, denk maar aan de bekende toespraak van Martin Luther King ' I have a dream'
Aangezien het filmpje in de mediatheek na een tijd niet meer bekeken kan worden, geef ik hier een korte samenvatting.
03/10/2012
De sporen liggen plat, dit heeft als reden dat de bonden het niet eens zijn met de geplande hervormingen. De regering wil afslanken naar 2 eenheden i.p.v 3 eenheden.
Voor de bonden staat veel op het spel, maar ook de toplui van de huidige spoorbedrijven zijn niet meer zeker van hun baan. Ze moeten alle 3 herbenoemd worden, maar er zijn nog maar 2 plaatsen vrij.
Maar we mogen vooral de vele problemen van zo'n staking niet vergeten.
Zo'n staking voor onze economie schadelijk, maar ook onze wegen ondervinden vaak veel hinder. En natuurlijk mogen we niet vergeten dat zo'n staking vele reizigers problemen bezorgd.
Hieronder geef ik dan ook nog enkele links naar andere artikels i.v.m de staking
http://www.knack.be/nieuws/belgie/magnette-staking-zal-reizigers-en-economie-schaden/article-4000186816958.htm
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/121003_Treinstaking_fup
* ik vind dit nogmaals het bewijs dat onze maatschappij seculier is. Vele mensen durven uitkomen voor hun mening en ook tegen de mening van mensen ingaan wanneer ze het niet eens zijn. De mens wordt niet meer zo rap regeltjes en wetten opgelegd maar komt op voor zijn visie over dingen.
Dit is niet het enige voorbeeld van secularisme in onze samenleving, denk maar aan de bekende toespraak van Martin Luther King ' I have a dream'
Abonneren op:
Posts (Atom)